Bomba sesiyle uyanmak nasıl bir şeydir bilir misiniz? Biz biliyoruz işte.. Bir sabah yurtta sıcacık yatağınız da yatarken bir anda bomba sesi duyuyorsunuz ve önce bu sese anlam veremiyorsunuz. Daha sonra öğreniyorsunuz ki siz yatağınız da yatarken onca kişinin şehit olduğunu.. İçiniz acıyor, ciğeriniz yanıyor. Uykulu gözlerle kalkıyorsunuz. Haberlere bakıyorsunuz ve uyuduğunuz için kendinizden nefret ediyorsunuz, utanıyorsunuz. Çünkü, siz orada yatarken, kalleşin teki gelip, vatan evlatlarına alçakça bir pusu kurup onları şehit ediyor.. Sonra senin ve oda arkadaşlarının telefonları aynı anda çalıyor. "Yavrum iyi misin? Kardeşim nerdesin? Kızım nerelerdesin? Seni çok merak ettim?" gibisinden herkesin ailesi farklı farklı sorular soruyor. Sen ağlamaklı bir ses tonuyla(ağladığını ailene belli etmemeye çalışarak), sadece "iyiyim" diyebiliyorsun. İyiyim demekten utanıyorsun. Evet sen iyisin ama ya orada şehit olan vatan evlatlarının aileleri!!! Yurttasın çıkamıyorsun bir yere ve bir anda Whatsapp grubuna tek tek fotoğraflar gelmeye başlıyor. Fotoğrafları gördüğün anda ciğerin daha çok yanmaya başlıyor ve arkadaşlarınla birlikte birbirinize sarılıp ağlıyorsunuz.. Bu nasıl yapılır. Bunu yapanlar insan evlatları değil mi? İçinde kin, öfke daha çok artmaya başlıyor. Seferberlik ilan edilsin de en başta gidelim diyorsun. Soysuzlardan birini eline geçirip öldürene kadar dövmek istersin. Ama elinden hiçbir şey gelmez. Çaresizlik ne kadar kötü, ne kadar berbat bir şey bilir misiniz? İnsanın burnunun dibinde böyle olaylar olunca daha çok canı acıyormuş bunu anladım. Ve sonradan düşünüyorsun. Her gün geçtiğim yol, yürüdüğüm kaldırım ve bindiğim otobüs. Durağın yakınlarında ben de olabilirdim diyorsun. Diyorsun ama umrunda olmuyor. Askerlerimizle birlikte bende ölmek isterdim diyorsun. Onlarla birlikte bende gideyim diyorsun. Çünkü, bu kadar acı sana çok ağır geliyor, kaldıramayacak hale geliyorsun. Daha sonra aklına ailen geliyor. Tamam sen de onlarla birlikte olmak isterdin ama ya ailen! Geriye bıraktığın ailen ne durumda olurdu hiç düşündün mü? Şehit olan askerlerin, polislerin ailelerin durumunu görüyorsun ve diyorsun ki "en azından ailen için ayakta dur, biliyorum ayakta durmak çok zor ama dur!" Daha alınacak "İNTİKAMLAR" var!!
O kadar kinle dolmuştuk ki, yurtta PKK lı olduğunu duyduk hemen aşağı indik. Bütün yurt aşağıdaydı. Sinirle nerdeymiş o kız diye sormaya başladık. Polis gelmiş kızı almış müdüriyete götürüyordu. Biz de durmadık tabii ki de tepkimizi gösterdik. Çünkü o kadar kinle doluyduk ki ne yapacağımızı şaşırdık. Elimizden de bi şey gelmiyordu. Ancak böyle tepkimizi göstermeye çalıştık. Polis kızı bizden korumak için kızı arabayla dışarı çıkarttı. Ah keşke kızı bizim elimize verselerdi!
Patlamadan sonraki gün yürüyüşe gittik. Bir şekilde tepkimizi göstermemiz gerekiyordu. Çünkü artık bıkmıştık canlarımız tek tek elimizden yetip gidiyordu. Yürüyüşte her ırktan insanlar vardı. Kimse size dönüpte sen hangi ırktansın diye sormadı. Bizi birbirimize düşman etmeye çalışan soysuzlar bizim birlik beraberliğimizi görsün. Bu acı hepimizin..
O gün o durağa gittik. İstiklâl marşımızı okuduk, duamızı ettik. Yurtları gezdik. Her birinin önünde tekrar tekrar İstiklâl marşımızı okuduk, duamızı ettik. Yurtlarda PKK'lı istemediğimizi yineledik. Daha sonra bir sıkıntı, sorun çıkmadan dağıldık. Bunları yaptık yaptık ama acımız dindi mi? Göçüp gidenler geri geldi mi? Kocaman bir "HAYIR!" Ama en azından tepkimizi gösterdik. Çünkü, elimizden sadece bunu yapmak geliyordu. Bir de canınızı en çok yakan şeylerden biri ne bilir misiniz? Sizin orda canınızdan can giderken, başkalarının gülüp eğlenmesi. Sosyal medyaya eğlenirken ki fotoğraflarını koyması. Bir insanın hiç mi umrunda olmaz anlamıyorum ki. Bu acı tarif edilemez bir şey. Acaba o gülenler, eğlenenler gerçekte ne hissediyor. Burada yitip giden vatan evlatları onlarında evladı değil mi? Gerçekten en çok bu soruyu merak ediyorum!!
Bir toplumda en kötü şey bir olayın alıştırılmasıdır. Biz böyle olaylara alışmak istemiyoruz!!! Yeter artık evlatlarımızı kaybetmek istemiyoruz!! SESİMİZİ DUYUN!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder